Την Τετάρτη 24 Μαρτίου και ώρα 18.00, το Ίδρυμα Ευγενίδου πραγματοποίησε το webcast με θέμα «Τα ρομπότ … ωριμάζουν», προκειμένου να ρίξει «φως» στον ρόλο που θα διαδραματίσουν στο μέλλον!

Καλεσμένος ομιλητής ήταν ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος, Καθηγητής στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών (ΣΜΜ) του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ).

«Ρομπότ» ονομάζεται οποιοδήποτε μηχανικό κατασκεύασμα μπορεί να υποκαθιστά τον άνθρωπο ή να ενδυναμώνει την ανθρώπινη συμμετοχή, σε διάφορες εργασίες. Ο όρος «ρομπότ» εισήχθη πριν από έναν αιώνα, αρχικά ως κομμάτι της επιστημονικής φαντασίας και σταδιακά ως μέρος της ανθρώπινης καθημερινότητας. Ταυτόχρονα η έννοια διευρύνθηκε για να περιλάβει και άυλες μηχανές, ουσιαστικά λογισμικό χωρίς μηχανικά μέρη. Ακρογωνιαίο λίθο των σύγχρονων ρομπότ αποτελεί ένας άλλος αναδυόμενος κλάδος, αυτός της τεχνητής νοημοσύνης. Σήμερα, τα ρομπότ αποτελούν μέρος πολλών ανθρώπινων δραστηριοτήτων, κυρίως σε τομείς όπως η βιομηχανία, η εξερεύνηση και η ασφάλεια.

Τον ομιλητή υποδέχτηκε ο κύριος Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Σύμβουλος του Ιδρύματος Ευγενίδου σε θέματα Τεχνολογίας, ο οποίος και θα συντονίσει τη συζήτηση, με σκοπό να απαντηθούν ενδιαφέροντα ερωτήματα όπως: Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός ρομπότ; Ποιοι τύποι ρομπότ υπάρχουν; Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις στην εξέλιξη και την χρήση ρομπότ; Τι ρόλο παίζουν οι εξελίξεις στους κλάδους της τεχνητής νοημοσύνης; Πώς αναπτύσσεται ο τομέας αυτός στην Ελλάδα; Ακόμα, συζητήθηκαν θέματα όπως το επίπεδο καινοτομίας που παράγεται, οι τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας που επηρεάζονται αυτή τη στιγμή και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το Webcast στο κανάλι του Ιδρύματος Ευγενίδου στο YouTube.

Λίγα λόγια για τον Kαθηγητή Ευάγγελο Παπαδόπουλο:

Ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος έλαβε το Δίπλωμα του Μηχανολόγου Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) το 1981 και το M.S και Ph.D. από το Department of Mechanical Engineering του Massachusetts Institute of Technology (MIT) το 1983 και το 1991 αντίστοιχα. Μεταξύ των ετών 1985 και 1987 υπηρέτησε στο ΓΕΝ/ΓΕΤΕΝ ως αναλυτής συστημάτων. Προηγουμένως ήταν Βοηθός Έρευνας στο Laboratory for Information and Decision Systems (LIDS) και στο Laboratory for Manufacturing and Productivity (LMP) του MIT. Το 1991 εργάσθηκε ως Lecturer στο Department of Mechanical Engineering του ΜΙΤ. Την περίοδο 1991-1996 εκλέχτηκε και εργάσθηκε ως Assistant/Associate Professor στο McGill University, Montreal, Canada και στο Center for Intelligent Machines του McGill. Το 1996 εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών (ΣΜΜ) του ΕΜΠ, όπου σήμερα υπηρετεί ως Καθηγητής. Είναι Διευθυντής του Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Συστήματα Αυτοματισμού», Αντιπρόεδρος της Συγκλητικής Επιτροπής Μεταπτυχιακών Σπουδών του ΕΜΠ, και εκλεγμένο μέλος της Κοσμητείας της ΣΜΜ. Διετέλεσε εκλεγμένο μέλος του πρώτου Συμβουλίου του ΕΜΠ, και κατ’ επανάληψη Διευθυντής του Τομέα ΜΚ&ΑΕ της ΣΜΜ. Συμμετέχει ως επισπεύδων ή μέλος σε πλήθος Επιτροπών της ΣΜΜ ή του ΕΜΠ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Παπαδόπουλος έχει λάβει πολλές διακρίσεις και υποτροφίες και έχει δώσει πλήθος ομιλιών σε πανεπιστήμια, στη βιομηχανία και σε επιστημονικές εκδηλώσεις.


Απαντήσεις σε ερωτήσεις που τέθηκαν κατα τη διάρκεια του webcast:

Γιατί δεν παράγουμε hardware στον τομέα της ρομποτικής;

Σε κάποια εργαστήρια παράγουμε. Η παραγωγή όμως σε επίπεδο βιομηχανίας απαιτεί πολλά άλλα (εμπειρία, ανταγωνιστικότητα, οικοσύστημα, αγορά), τα οποία λείπουν. Αλλά και σε άλλες χώρες, υπάρχουν λίγες εταιρείες που παράγουν βιομηχανικά ρομπότ. Με κατάλληλη χρηματοδότηση, πάντως, μπορούμε να δώσουμε ειδικές λύσεις σε προβλήματα ρομποτικής.

Θα μπορούσαν ποτέ τα ρομπότ να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο στη φροντίδα ηλικιωμένων για παράδειγμα, όπου είναι προϋπόθεση το συναίσθημα;

Υπάρχουν σχετικές προσπάθειες, αλλά απέχουμε ακόμη από αυτό. Όμως, ακόμη και να γίνουν πιο «συναισθηματικά» τα ρομπότ, η αποδοχή τους είναι θέμα κουλτούρας. Στην Ιαπωνία για παράδειγμα, όπου οι άνθρωποι πιστεύουν ότι και τα αντικείμενα έχουν κάποιου είδους ζωή/ψυχή, είναι πιο εύκολο ο ηλικιωμένος να αποδεχθεί το ρομπότ. Στην ευρωπαϊκή κουλτούρα, αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο. Ίσως ένα ρομπότ να είναι πιο αποδεκτό ως βοηθός και διεπαφή με θεράποντες παρά ως φροντιστής με συναίσθημα.

Πώς θα μπορούσαν τα ρομπότ να εκφράσουν συναίσθημα στον βαθμό που το εκφράζει ο άνθρωπος;

Αυτή η ερώτηση απαιτεί ως απάντηση φιλοσοφικό δοκίμιο. Συνοπτικά όμως, ό,τι συναίσθημα και να εκφράσουν τα ρομπότ, δεν νομίζω ότι μπορεί να είναι το ίδιο με αυτό που εκφράζει ένας άνθρωπος. Ο άνθρωπος μπορεί να βρεθεί στη θέση του πάσχοντος και να συμπάσχει, το ρομπότ όχι.

Θα μπορούσε ένα ρομπότ να αποκτήσει συνείδηση και/ή ηθική συνείδηση;

Ένα ρομπότ θα μπορούσε να ακολουθεί οποιουσδήποτε λεπτομερείς κανονισμούς και ηθικούς κώδικες, εάν εμείς τους έχουμε ιεραρχήσει και συνδυάσει προηγουμένως. Από εκεί και πέρα, θα μπορούσε να διαθέτει και ένα σύστημα για να αντιμετωπίζει το απρόβλεπτο, με απρόβλεπτες όμως συνέπειες. Η υποκειμενικότητα και η ποιότητα της συνείδησης δεν είναι μετρήσιμα μεγέθη και επομένως καλύτερα να μην τα συνδέουμε με τα ρομπότ.

Ποιο από τα ρομπότ που έχετε κατασκευάσει θεωρείτε ότι μπορεί να έχει τον σημαντικότερο αντίκτυπο;

Ο στόχος μας δεν είναι τόσο η κατασκευή ρομπότ, αλλά η εκπαίδευση μηχανικών ικανών να αντιμετωπίζουν με πρωτοτυπία και επιτυχία σύνθετα τεχνολογικά προβλήματα στην περιοχή της ρομποτικής. Υπό αυτό το πρίσμα, τα ρομπότ με πόδια, ως πιο απαιτητικά από κάθε άποψη, είναι αυτά που θα έχουν τον σημαντικότερο αντίκτυπο.